Vindt Emma nog steeds makkelijker een baan dan Meryem?

Intermediair en de Nationale Vacaturebank hebben, in samenwerking met Motivaction, een onderzoek gedaan naar discriminatie op de arbeidsmarkt. Zij ondervroegen hierbij ruim 2100 respondenten. De cijfers laten er geen twijfel over bestaan; arbeidsdiscriminatie is nog steeds aan de orde van de dag.

De cijfers

Van de ondervraagde werknemers geeft maar liefst 55 procent aan ooit te zijn gediscrimineerd tijdens het sollicitatieproces. Onder werkloze respondenten is dit zelfs 85 procent. Van de werknemers geeft 56 procent aan dat er op het werk weleens discriminerende grappen worden gemaakt en voelt 40 procent zich soms gediscrimineerd door collega’s of werkgevers. Het meest wordt gediscrimineerd op leeftijd (53 procent), afkomst (27 procent) en geslacht (18 procent).

In juli werd er een wetsvoorstel aangenomen waarbij werkgevers moeten kunnen aantonen wat ze aan diversiteit doen. De meeste werkgevers lijken hier weinig in te zien. 58 procent geeft aan dat er geen doelstellingen of beleid op dit gebied is en ze dit ook niet nodig vinden. Bij 51 procent wordt diversiteit in de werving en selectie van sollicitanten niet als criterium gehanteerd.

De Zorgfabriek

Ook wij krijgen, als uitzend,- en detacheringsbureau, regelmatig te maken met dit onderwerp. Omdat we bijvoorbeeld de vraag krijgen voor specifiek mannelijke begeleiders of de wens voor een jongere medewerker omdat het anders ‘te duur’ is. Of juist, misschien verrassend, andersom; de medewerker is te jong en wordt daarom op voorhand al afgewezen.

Wat wij hiermee doen? Een aantal dingen. 

• Wij gaan nooit in op verzoeken die discriminerend zijn. Als een organisatie een goede begeleider zoekt dan maken wij ons daar hard voor maar kan dit uiteraard een man óf een vrouw zijn. En dat zeggen we dan ook.
• We proberen de opdrachtgever bewust te maken van discriminatie door de vraag die erachter ligt zoeken. Want waarom wil je een man? Is dat omdat je stevig moet staan voor de functie? Dat is prima en dan zoeken wij ook een stevig staand persoon, man of vrouw.
• Als wij een topper spreken die pas afgestudeerd is en ‘jong’ is maar echt het juiste type voor een bepaalde functie, doen wij ons best organisaties te bewegen om deze medewerker een kans te geven. Datzelfde geldt voor een oudere, heel ervaren kracht. 
• Wij dragen iedereen in eerste instantie anoniem voor. Dat wil zeggen, de organisatie ziet alleen de voornaam. Foto’s, geboortedatum, adresgegevens, achternaam halen wij uit het CV. De organisatie krijgt daardoor alleen de werkervaring en opleidingen te zien en een door ons geschreven profielschets over de medewerker die ingaat op wat voor type het is en wat zijn of haar kwaliteiten zijn. 

Wij realiseren ons dat er nog veel meer moet gebeuren en dat wat wij proberen te doen maar een klein stukje is. Maar we weten ook; bewustwording is stap één! Wat doe jij binnen je organisatie om arbeidsdiscriminatie te verminderen?

Lees hier meer over ons anti-discriminatiebeleid.