Judith is werkzaam als psycholoog in Australië. We kennen haar uit het hoge Nederlandse noorden, waar ze studeerde en haar carrière begon bij een jeugdzorgorganisatie. Helaas voor ons kent liefde geen grenzen en inmiddels is ze alweer een paar jaar gesetteld met haar vriend en zoontje ‘down under’. We vroegen haar het hemd van haar lijf over personeelstekorten, werkgeversvraagstukken en natuurlijk de gevolgen van COVID in de zorg. Wist je dat Australië al jaren kampt met personeelstekorten onder hoger opgeleiden? Dat komt onder andere doordat status minder verleend wordt aan het type functie dat je hebt. Het salaris van “hands on jobs” zoals kapper en timmerman ligt weliswaar iets lager dan dat van een psycholoog, maar is in verhouding tot Nederland nog altijd hoog (een startende timmerman verdient alsnog 74.000 dollar per jaar wat neerkomt op zo’n 3500 euro per maand). In Nederland is één van de eerste vragen die je krijgt vaak; “Wat doe je voor werk?” Deze vraag wordt in Australië veel minder vaak gesteld en zeker niet in een eerste gesprek.
Judith werkte na het afronden van haar studie psychologie als gedragswetenschapper in de jeugdzorg. Toen ze naar Australië vertrok, koos ze ervoor om tijdelijk als oppas bij een gezin te werken. Met het oppaswerk in Australië verdiende ze meer dan tijdens haar baan als gedragswetenschapper in Nederland. En toch…een afgeronde bachelor of master staat in Nederland best lekker op je CV. Sommige mensen pronken er zelfs mee in de handtekening onder hun mail. In Australië brengt zo’n afgeronde studie niet persé een stukje status mee. Klinkt goed toch? Je zou bijna zeggen; “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!” Toch zorgt het dus voor personeelstekorten in een cruciale branche. De druk om een studie af te ronden is minder hoog, want dit leidt dus niet persé tot meer salaris of meer status. En nu is de grote vraag; hoe lossen de Aussies dit op? Mondiaal als ze zijn, bieden zij buitenlanders veel mogelijkheden! Als je als buitenlander hoog opgeleid bent in een sector waar tekorten zijn, kun je een “skilled migration visa” aanvragen. Op deze manier haalde Australië veel kennis uit het buitenland. Op de lijst* komen vooral veel beroepen in de zorg en het onderwijs terug. Zou dat in Nederland ook werken?
COVID maakte de tekorten alleen maar erger. Doordat de grenzen dicht waren, kon er geen extra kennis meer uit het buitenland gehaald worden en werd de druk op de zorg en het onderwijs groter, dit bracht nare gevolgen met zich mee. Veel mensen kregen een burn-out of iets anders onder de leden, zowel lichamelijk als psychische klachten werden gemeld. Voor COVID had 4% van de psychologen een wachtlijst, inmiddels is dit opgelopen naar… hou je vast: 50%.
Gelukkig heeft de overheid meer subsidies toegekend aan de geestelijke gezondheidszorg, maar doordat er al zoveel te korten waren, lijkt het niet voldoende.
Een van de gevolgen van de pandemie is dat Telehealth in Australië veel normaler is geworden dan het was. Dus net als in Nederland wordt er meer digitale hulp verleend via beeld of telefoon.
De komende periode zullen jullie vaker iets lezen van één van onze buitenlandse correspondenten. Want als we de wereld samen delen, delen we ook graag onze tops en flops! Worden we alleen maar beter van. Heb jij zelf nou een inspirerend voorbeeld uit het buitenland waar we hier nog iets van kunnen leren? Mail naar info@dezorgfabriek.nl en dan zorgen wij dat we jouw kennis weer delen.
*bron: www.visasavenue.com
