Vanuit mijn rol als talentcoördinator spreek ik wekelijks gemotiveerde zorgprofessionals. Als wij iemand uitnodigen ter kennismaking, benoemen wij altijd dat wij graag breed met hem of haar het gesprek aangaan en dat de afspraak absoluut geen sollicitatie is. De zorgprofessional reageert hier altijd verrassend blij op. Ik vind dat opvallend. Waarom is dit nog niet de norm?
Aan breed kennismaken zitten wat mij betreft behoorlijk wat voordelen. Ik noem er een paar.
Professionals voelen vanaf de start het verschil; het gesprek is geen vragenvuur met een ‘jury’ aan de ene kant en de kandidaat aan de andere kant (ga daarom ook niet recht tegenover elkaar zitten tijdens een gesprek). Dit zorgt ervoor dat de kandidaat de ruimte voelt om zichzelf te zijn. Hierdoor krijg je een duidelijker beeld van iemand. Door echt met iemand het gesprek aan te gaan, voelt een professional zich vertrouwd om zowel te vertellen over zijn/haar kwaliteiten als over vaardigheden waar hij/zij nog in kan groeien.
Door oprechte interesse te tonen en door samen te sparren kom je samen tot de kern: van welke werkzaamheden wordt iemand echt blij? Het overkomt mij regelmatig dat ik een medewerker uitnodig die reageerde op een bepaalde vacature, maar dat de eindconclusie is dat iemand eigenlijk beter in een andere functie past.
Goed werkgeverschap begint bij het eerste gesprek. Professionals moeten de kans krijgen om zelf in te schatten of ze ook bij een organisatie willen werken. Door veel ruimte te creëren voor vragen vanuit de professional en door de kandidaat mede de agenda van het gesprek te laten bepalen, wordt de afspraak echt een gesprek in plaats van een verhoor. Hiermee straal je als organisatie een andere cultuur uit.
Wat ook niet onbelangrijk is: ik durf te wedden dat als je op deze manier een gesprek aangaat met een professional, je het gesprek als leuker ervaart en wie weet inspireert de kandidaat jou ook weer! Dus alsjeblieft, stap af van het sollicitatiegesprek en ga voor een oprechte, open en gelijkwaardige kennismaking!
